Voorgangers
Met de benoeming van pastoor van Luijk tot administrator van onze parochies in Oijen, Teeffelen en Lithoijen is er een goed einde gekomen aan het zogenaamde “pastoorloze“ tijdperk waarin we na het overlijden van pastoor Ad Smits in maart 2008 verkeerden. Met pastor Jacques Janssen zullen zij in overleg met de kerkbesturen afspraken maken wie bij welke viering voor zal gaan. Deze voorgangers worden gevraagd bij huwelijken, uitvaarten en doopvieringen. Daarnaast zorgen zij voor de voorbereiding van de Eerste Communie en het Heilig Vormsel.
In de kalender op deze website staan de vieringen met de betreffende voorganger duidelijk vermeld.
Hieronder een kennismaking met de voorgangers.
Pastoor jan van luijk
Geboren in Kwintsheul (nu gemeente Westland) op 8 juni 1944.
Priester gewijd in Kwintsheul op 29 juni 1969 Benoemd voor Zaïre (nu weer Democratische Rep. Congo) en vertrokken in februari 1970 per boot vanuit Antwerpen. Benoemd voor parochie werk in een sinds de rebellie onbemande interieur parochie - veel reizen per bromfiets, landrover en over de rivier. Vanaf 1975 met een Zaïrese bisschop werkzaam als diocesaan econoom en geestelijk en materieel directeur van de nieuw gestichte congregatie van inlandse diocesane religieuzen. Deze beide taken heb ik vervuld tot mijn vertrek uit Congo in april 2001. Terug in Nederland vanuit een Congo in oorlog kreeg ik eerst verlof en daarna van oktober 2001 tot april 2002 een half jaar sabbat tijd in Engeland.
In mei 2002 begon ik mijn nieuwe taak in Oosterbeek als regionaal econoom van de Mill Hill missionarissen in Nederland. In 2004 werd ik gekozen als overste voor de regio Nederland van Mill Hill. Deze taak eindigde met de verkiezing van een opvolger op 15 augustus 2010.
Aangezien ik me bewust was dat ik mijn opvolger niet in de weg moest zitten, zocht ik al in 2009 naar een mogelijk nieuwe uitdaging na het beeindigen van mijn taak als regionaal overste. In deze periode was er een vraag binnen gekomen naar een mogelijke kandidaat voor het pastoraat in Oijen. Na een verkenning van de plaats en de omgeving en wat persoonlijke kennismaking ben ik op deze vraag ingegaan en ben op 30 augustus 2010 verhuisd van Oosterbeek naar Oijen.
Mijn uitgangspunt: het gaat om de plaatselijke geloofsgemeenschap - indien de gemeenschap sterk is zal ze ook andere gemeenschappen versterken. Ik ben niet de baas, ik ben ten dienste van de lokale geloofsgemeenschap en hoop dus dat iedereen blijft doen wat hij of zij nu doet. Ik hoop dat dit het geval zal zijn naar de toekomst toe in de gemeenschap van Oijen. Nu ik op aanvraag van de parochies Lithoijen en Teeffelen ook ben aangesteld als waarnemend pastoor (= administrator) van deze twee parochies wil ik me hier op dezelfde manier inzetten als in Oijen en werken aan een langzaam verder gaande samenwerking van de drie parochies. Hoe dit kan gebeuren zal in gezamenlijk overleg met de kerkbesturen besproken moeten worden.
Op 1 juni 2016 is pastoor Jan van Luijk op 71 jarige leeftijd te Oosterbeek overleden.
pastor JACQUES JANSSEN
| 1936 | geboren |
| 1961 | priester gewijd |
| 1963 - 1970 | actief in de Filippijnen |
| 1971 – 2006 | actief in verschillende parochies van het bisdom ’s Hertogenbosch |
| juni 2006 | emeritaat |
Tot 1 juni 2006 ben ik pastor geweest van Escharen, Gassel, Grave en Velp. Ik houd van geschiedenis; ik was vertrouwd met Grave en Cuijk en ik wilde het gebied van Ravenstein nader leren kennen. Ik ben daarom in het najaar verhuisd naar Herpen. In het voorjaar van 2007 werd ik gevraagd om voor te gaan in de parochies Berghem, Haren, Macharen en Megen. Ik ben op dat verzoek ingegaan. In het voorjaar van 2008 werd pastoor Ad Smits opgenomen in het ziekenhuis. Ik zou voorgaan in de viering van Goede Vrijdag. Maar voor het zover was, was hij al gestorven. Nu kwam de vraag of ik ook wilde voorgaan in de parochies Lithoijen en Teeffelen. Ook op deze vraag heb ik ja gezegd, voor zover het rooster het toestaat. Er heerst een plezierige sfeer in beide parochies. Pastoor Ad Smits heeft ze goed voorbereid op de toekomst en de parochianen zijn zich ook bewust dat de toekomst van de parochies ook van henzelf afhangt. De inzet is groot. Dat maakt het voorgaan en de samenwerking ook zo fijn.
Pastor Bernard Kersten
Bernard Kersten, Norbertijn van de Abdij van Berne, was van 1988-1994 pastoor van Lithoijen en Teeffelen. Hij assisteerde reeds in onze parochies en ook in Lith vanaf 1987. Hij zou de laatste Norbertijner pastoor zijn. Geboren in 1946 in Rotterdam voelde Bernard zich thuis in onze parochies en hij zette het beleid voort van inspraak en werkgroepen op verschillende terreinen waarmee zijn voorganger Gerard Stegeman begonnen was. Tijdens zijn pastoraat werd de Koenraadtzaal gebouwd en in gebruik genomen. Met name na het heengaan van Pastor Smits komt Bernard een aantal keren per jaar in Lithoijen voor de zaterdagavondviering. Ook werkt hij mee aan het initiatief van de Openlucht Viering op het Prelaat van de Berghplein. Naast zijn pastoraat zet Pastor Bernard zich ondermeer in voor de Stichting Solidair met India, die het ontwikkelingswerk van de Indiase Norbertijnen steunt.
Diaken Jan Renders
Op 23 mei 1987 werden voor het eerst in ons bisdom drie gehuwde mannen tot diaken gewijd. Eén van hen was ik, Jan Renders. In 1945 ben ik geboren in Beek en Donk en studeerde theologie in Tilburg. Ik begon mijn kerkelijke loopbaan als pastoraal werker in Best. Achtereenvolgens werkte ik daarna in parochies in Heeze, Aalst-Waalre, Bladel, om vervolgens met mijn vrouw Ingrid en vier kinderen in Rosmalen te belanden. Van 1990 tot mijn emiraat in februari 2015 werkte ik daar met veel plezier.
Ik vul nu mijn emeritaat in met allerlei bezigheden, waaraan ik – toen ik volop actief bezig was – niet toe kwam. Zoals bijvoorbeeld op mijn kleindochter passen, wandelen en fietsen, reizen, voetballen kijken, bedevaarten voorbereiden en uitvoeren, lezen en in de tuin werken.
Graag wil ik, als er mogelijkheden zijn, assisteren respectievelijk voorgaan in vieringen. Op de eerste plaats in de parochie waar ik de laatste 25 jaar gewerkt heb in Rosmalen en Den Bosch, maar ook in de parochie Lithoijen. Hiervoor heeft de abt van Berne mij benaderd en daarna het parochiebestuur.
26 februari 1945 Geboren te Beek en Donk
1980 Gehuwd met Ingrid, 4 kinderen
1974 tot 1987 Pastoraal werker te Best, Heeze, Waalre, Bladel
23 mei 1987 Diakenwijding door Mgr. Ter Schure
1987 tot 1989 Diaken te Bladel
1989 tot februari 2015 Diaken te Rosmalen/ ‘s Hertogenbosch
Pastor Wim Cuijpers
Sinds kort mag ik af en toe voorgaan in de parochies Oijen, Lithoijen en Teeffelen
Voor mij wil dat zeggen: samen met parochianen bidden, zingen en de liturgie van het weekend vieren. Ik voel me dan opgenomen in de gemeenschap die bijeenkomt. Om in geloof het leven te vieren. Met bewondering zie ik hoe goed alles georganiseerd is. Bevlogen parochianen en werkgroepen. Veel eigen inbreng. Graag ondersteun ik dat gebeuren. Meer als iemand die te gast is, dan als iemand die een functie heeft, want als gepensioneerde moet je dingen loslaten en overlaten aan een jongere generatie. Die moet het gezicht bepalen voor de toekomst. Daar wordt met kleine- stapjes- vooruit aan gewerkt. Ik ben er via via ingerold om wat gaten in het rooster op te vullen, maar in feite gaat het om het goede werk dat reeds gedaan wordt te ondersteunen, zolang het kan en door de gemeenschap gedragen wordt.
Met het feest van St. Maarten achter de rug en Sinterklaas in het vooruitzicht worden we in de donkere dagen van het jaar herinnerd aan het delen van wat we hebben met elkaar. De feesten van Sint-Lucia op 13 december en kerstmis op 25 december zijn als fakkels van licht die het donker verdrijven. De komst van Christus raakt een diepere laag van ons mensenleven.
In 1965 ben ik als Mill Hill Missionaris vertrokken naar Oeganda, waar ik een parochie in opbouw terecht kwam. Taal leren, dopen, catechese, weekenddiensten, mensen bezoeken. Daarna talenstudie in Amerika. Terug ik Oeganda parochiewerk en leraar godsdienst aan een middelbare school.
In 1982 ben ik in Lima, Peru, getrouwd.
Daarna met vrouw en twee kinderen naar Botswana gegaan om voor het Centraal Missiecommissariaat te werken in een houtsnijwerkproject voor Bosjesmannen. In samenwerking met de Zusters Ursulinen.
In Botswana werd ons derde kind geboren.
1993 Pastor in verpleeghuis Cunera–De Bongerd in Heeswijk, bij o.a. de Zusters van JMJ.
2009 Pastor in psychogeriatrisch Centrum De Herven in Den Bosch.
2011 Pastoraal medewerker bij de zusters van JMJ in de Marienburg in Den Bosch tot mei 2015.
Wat betreft mijn vooruitzichten als voorganger in de toekomst: ik probeer het oude missiegezegde in de praktijk te brengen dat zegt Jezelf overbodig maken. Dat wil eigenlijk zeggen, je terugtrekken wanneer jongere mannen en vrouwen het werk voor de kerk voortzetten. Globaal denken, lokaal werken. In vertrouwen op God naar het woord van Theresa van Avila: Laat niets je verontrusten, niets je verwarren. Alles gaat voorbij, God verandert niet, geduld overwint alles. Wie op God vertrouwt, zal niets ontberen.
God alleen is genoeg.
Broeder theo van Adrichem,
Franciscaan Theo van Adrichem (geboren in 1954) studeerde exegese, is gardiaan van het minderbroedersklooster in Megen en coördinator van het franciscaanse jongerenwerk.
Vorig jaar vroeg pastoor Jan van Luijk aan broeder Theo van Adrichem of hij mogelijkheden had om voor te gaan in 3 parochies. Hij heeft hier positief op gereageerd en is 1 x per maand op zaterdagavond in één van de parochies. Doordat pastoor Jan van Luijk i.v.m. zijn ziekte het afgelopen jaar niet bij de vieringen rondom de 1e communie kon zijn, heeft hij Theo dit project ingevuld. Ook in 2016 maakt hij kennis met de nieuwe communicanten van de parochies Lithoijen, Oijen en Teeffelen en gaat voor in deze vieringen.
Wanneer bent u broeder geworden en waarom?
In 1980 ben ik ingetreden in de broederschap omdat ik daarin een bedding hoopte te vinden voor mijn leven. Die stap heeft mij echt goed gedaan en mijn leven verrijkt, tot op de dag van vandaag.
Wie of wat is stimulerend voor u geweest om je weg te gaan?
Als kind vond ik het leuk om mee te gaan naar de kerk. We hadden een hele jonge parochie met enthousiaste pastores. En ik vond het leuk misdienaar te zijn en de koster te helpen. Werken in de kerk leek me heel mooi, vooral het contact met mensen. Zo kwam ik ertoe om theologie te gaan studeren met de bedoeling om pastor te worden. Toen het einde van de studie dichterbij kwam, vroeg ik me af hoe mijn toekomstige leefsituatie eruit zou gaan zien. Het vooruitzicht om als pastor ergens alleen te wonen trok mij niet aan. De laatste jaren van mijn studie woonde ik in een leefgroep van theologiestudenten. We hadden een bescheiden ritme van bidden, bezinnen en samen eten. Ik merkte dat me dat goed deed. Religieus leven kende ik al langer via een franciscaanse oom en een tante claris. En Franciscus van Assisi boeide mij bijzonder door zijn eenvoud en blijmoedigheid. Dat alles bij elkaar heeft mij geleid naar de broederschap.
Waarom bent u vandaag de dag broeder?
'Broederschap' is voor mij in dit verband een essentieel begrip. Ik noem daarbij ook uitdrukkelijk de band met de clarissen en enkele franciscanessen als een verrijking. Overigens is de broederschap er niet omwille van zichzelf. Ik vind het heel belangrijk dat we open gemeenschappen zijn, gastvrij en betrokken op mensen om ons heen. Verder ervaar ik het als een geweldige rijkdom dat we deel uitmaken van een wereldwijde broederschap. In 1991-1992 mocht ik dat heel concreet ervaren omdat ik die jaren in verschillende communiteiten in Brazilië heb gewoond. Zo'n ervaring verbreedt je horizon, laat andere mogelijkheden zien, relativeert je eigen situatie én doet je met nieuwe ogen naar je eigen situatie kijken, waardoor je die soms weer meer gaat waarderen. Bovendien kunnen we ook elkaar als broederschappen over grenzen heen ondersteunen en dingen samen doen, zoals nu de vorming van nieuwere broeders samen met de Duitse broederschap. Het is heel goed om dat met meerdere leeftijdgenoten samen te doen en dat kan in internationaal verband.
Wat is in één zin volgens u 'roeping'?
Roeping is je laten raken en aanspreken door anderen of door God op de (misschien onvermoede) mogelijkheden die je gegeven zijn om deze wereld bewoonbaar te maken
Mijn levensmotto is: Vrede en Vreugde.